Αξιος ο ΠΑΟΚ, εμφύλιος στον Ολυμπιακό

Σε άλλες, όχι και τόσο μακρινές εποχές, η μεγάλη χθεσινή νίκη (1-0) του ΠΑΟΚ στο «Γ. Καραϊσκάκης» θα αποκτούσε μοιραία... επικές διαστάσεις. Ο Δικέφαλος του Βορρά κέρδισε δύο φορές μέσα σε τέσσερις ημέρες και εκτόπισε τον Ολυμπιακό από την πολυπόθητη συμμετοχή στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου θα αγωνιστεί ο ΠΑΟΚ, καθώς (σε συνδυασμό με το χθεσινό Αρης- ΑΕΚ 1-1) σφράγισε την πρωτιά στα πλέι οφ! Είναι πράγματι μεγάλη επιτυχία για τον ΠΑΟΚ που την άξιζε, όσο και αν η κατά κράτος επικράτηση της ομάδας του κ. Φερνάντο Σάντος χθες στο φαληρικό γήπεδο (όπως και στο ματς του β΄ γύρου) ήρθε σχεδόν νομοτελειακά απέναντι στον πνιγμένο στη μιζέρια του άρρωστο Ολυμπιακό.
Εχοντας όμως παρακολουθήσει τα δύο σερί ματς των Ερυθρολεύκων με τον ΠΑΟΚ, γιατί άραγε θα έπρεπε να είναι διαφορετικά τα πράγματα; Σύμφωνοι, ντέρμπι ήταν, κανένα αποτέλεσμα δεν θα ήταν παράλογο, αλλά γιατί ο κ. Μπόζινταρ Μπάντοβιτς να νικήσει τον κ. Σάντος; Από πού προκύπτει ότι π.χ. ο Οσκαρ είναι καλύτερος από τον ποιοτικό Βλάνταν Ιβιτς ή ο Λούα Λούα ανώτερος ποδοσφαιρικά του Βιεϊρίνια και ο Τάσος Πάντος του Πάμπλο Κοντρέρας ; Διότι, τελικά (και εκ του αποτελέσματος) ισχύει το αντίθετο!
Και αυτές οι συγκρίσεις σε ατομικό επίπεδο, γιατί σε συλλογικό δεν υπήρχαν συγκρίσιμα μεγέθη. Από τη μία υπήρχε μια ομάδα (ΠΑΟΚ) με κυκλοφορία της μπάλας, με προσοχή στα δυνατά σημεία του αντιπάλου, με συγκεκριμένο πλάνο και από την άλλη ένα... κάτι σαν ομάδα (Ολυμπιακός) που επιχειρούσε μόνο με μακρινές μπαλιές και κεφαλιές των επιθετικών στα πλάγια να απειλήσει την αντίπαλη εστία.