Νέο βιβλίο: Η «ελληνική» εξιλέωση του Ντέιβιντ Μπέκαμ

Λίγους μόλις μήνες μετά την αναγγελία ότι αποχωρεί από την ενεργό δράση, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ επιστρέφει στη δημόσια σφαίρα με ένα ακόμη βιβλίο για τη ζωή του. Το «David Beckham» δεν είναι βέβαια το πρώτο του βιβλίο, έχει εκδώσει τουλάχιστον άλλα έξι βιογραφικά συγγράμματα στη σταθερή προσπάθειά του να εξαργυρώσει τη φήμη του. Και η περιουσία του των 160 εκατ. στερλινών, αποδεικνύει ότι τα πηγαίνει καλά. 

Ωστόσο το τελευταίο βιβλίο του χαρακτηρίζεται από μια διάθεση απολογισμού, από ένα πιο προσωπικό ύφος. Δεν είναι τυχαίο ότι στη συνέντευξη που συνοδεύει την προδημοσίευση του βιβλίου στους Times του Λονδίνου, ο Μπέκαμ περιγράφει πόσο του αρέσει να μαγειρεύει τώρα την αγαπημένη του σπεσιαλιτέ, ριζότο, για την οικογένειά του την οποία είχε παραμελήσει λόγω του ποδοσφαίρου όπως λέει. Και αποκαλύπτει πώς έμαθε τα μυστικά της ιταλικής κουζίνας παίρνοντας μαθήματα κατά τη διάρκεια του εξαμήνου που έπαιξε μπάλα με τη Μίλαν. 

Ο ίδιος μιλάει για πολλά. Περιγράφει τα συναισθήματά του τώρα που είναι βετεράνος του ποδοσφαίρου: «Νοιώθω απίστευτα μετανιωμένος όταν βλέπω ένα ματς, αυτή η αίσθηση ότι δεν θα ξαναπαίξω ποτέ ξανά ένα μεγάλο ματς. Υποθέτω ότι αυτά τα συναισθήματα είναι αναπόφευκτα όταν έχεις μόλις αποσυρθεί».


Το νέο βιβλίο του Μπέκαμ κυκλοφορεί στις 31 Οκτωβρίου.

Ο Μπέκαμ μιλάει όμως και για την ημέρα της ποδοσφαιρικής «εξιλέωσής» του. Η οποία ήρθε ένα απόγευμα του Οκτωβρίου του 2001 σε έναν αγώνα εναντίον της Ελλάδας! 
Είχαν περάσει τέσσερις δύσκολες σεζόν μετά την ντροπή του 1998, όταν εκείνος είχε αποβληθεί στον αγώνα της φάσης των 16 του Μουντιάλ κόντρα στον ιστορικό αντίπαλο της Εθνικής Αγγλίας, την Αργεντινή. Αφήνοντας τα Λιοντάρια με 10 παίκτες, ο Μπέκαμ είχε θεωρηθεί τότε ο υπαίτιος του αποκλεισμού. Και πέρασε δύσκολα μετά στα αγγλικά γήπεδα. 
Ωσπου ήρθε το τελευταίο ματς των προκριματικών του Μουντιάλ του 2002. Κόντρα στην ήδη αποκλεισμένη, αλλά αναγεννημένη ελέω Οτο Ρεχάγκελ, Ελλάδα, η Αγγλία ήθελε τουλάχιστον ισοπαλία στο Μάντσεστερ για να προκριθεί στην τελική φάση. Ο αγώνας όμως είχε φθάσει στο 93' λεπτό, παίζονταν οι καθυστερήσεις, και οι απίθανοι Ελληνες προηγούνταν 2-1.

Στο βιβλίο του ο Μπέκαμ αναγνωρίζει το γκολ της ισοφάρισης ως το γκολ της «εξιλέωσης». Και περιγράφει εκείνες τις στιγμές όταν η Αγγλία κέρδισε το κρίσιμο φάουλ έξω από την περιοχή σε ένα μαρκάρισμα του Κώστα Κωνσταντινίδη. 
«Ακουγα το χτύπο από ένα τύμπανο. Σαν να ήταν ο μοναδικός ήχος στον κόσμο. Μόνο ένα τύμπανο, έβγαζε έναν ήχο, που ερχόταν κατευθείαν στον αγωνιστικό χώρο. Το υπόλοιπο γήπεδο έμοιαζε εντελώς ήσυχο, σαν να ήξεραν όλοι οι φίλαθλοι πως το επόμενο σουτ θα καθόριζε τον αγώνα.
Ο Τέντι Σέριγχαμ, συμπαίκτης μου στην Αγγλία, πήγε να σηκώσει την μπάλα και να την τοποθετήσει στο σημείο του φάουλ. Η αδρεναλίνη μου εκτινάχθηκε. Το παιχνίδι βρισκόταν στο 93ο λεπτό και η Αγγλία έχανε με 1-2. Αν δεν σκοράραμε εκείνη τη στιγμή, δεν θα προκρινόμασταν στο παγκόσμιο κύπελλο του 2002. Δεν μπορούσα ούτε να το σκέφτομαι.
Αρπαξα την μπάλα από τον Τέντι και την επανατοποθέτησα. Δεν του άρεσε πολύ η παρέμβασή μου. Με έσπρωξε ελαφρώς με τον ώμο: "Το έχω, Ντέιβιντ", είπε. Αλλά τίποτα δεν θα με σταματούσε από το να εκτελέσω εκείνο το φάουλ. Είχα αυτοπεποίθηση, ηρεμία, βεβαιότητα. Ηξερα πως μπορούσα να το βάλω. Είχα ήδη χάσει κάποια μέσα στον αγώνα, αλλά η αυτοπεποίθησή μου ήταν ακόμα ψηλά.
Ο Τέντι έβλεπε πως δεν θα έκανα πίσω και, παρά το γεγονός πως ήταν μεγαλύτερος και σοφότερος από μένα, απομακρύνθηκε. Ημουν μόνο εγώ, η μπάλα, και οι 25 γιάρδες που με χώριζαν από την πάνω αριστερή γωνία του τέρματος.